Ik heb toch zo’n verdraaid omvangrijke aversie tegen fooien geven en de sociale frictie die het met zich mee brengt; met name in het buitenland. Neem m’n geld, neem alles, maar laat mij je niet moeten beoordelen met een paar centen.
Misschien is mijn brein wat extreem, maar bij tijd en wijle zit ik het halve diner in m’n achterhoofd met hoe ik iemand niet te min doe of juist ongemakkelijk laat voelen met te veel.
De 10% regel bij eten gaat aardig, maar dan kom je soms ook net vaag uit; en bij een laatste hoteldag werkt dat in mijn beleving ook niet goed (afhankelijk van het land). Om niet te spreken van hoe suf het voelt bij pinnen om af te ronden, wat soms selfs een extra actie van het personeel vergt aan 't pinapparaat.
Hoe doen jullie dat en hoe ga je er mentaal mee om?
TL;NG: Haat aan de fooi en help deze dwaas.
Ik heb gehoord dat ze in Finland helemaal niet aan fooien doen. Ik vind het zelf ook gewoon een heel irritant systeem, vraag gewoon wat je ervoor wil hebben dan betaal ik dat gewoon. Ga er niet een of ander sociaal spelletje met ongeschreven regels van maken…
Als het ook maar enigszins kan zonder dat het echt brutaal zou zijn, geef ik dus ook geen fooi.