Ik vraag me wel af in hoeverre dit makkelijker gezegd is dan gedaan. (Hetzelfde heb ik als men roepte om bijv. een langetermijnvisie.)
Terwijl het antwoord vaak eenvoudig is: persoonlijk contact en luisteren naar de behoeften van burgers en kinderen.
OK, dus stel, je stelt een ambtenaar aan wiens taak het expliciet is om te luisteren. Is dat dan écht voldoende, of zou diegene ook daadwerkelijk wat voor mensen moeten kunnen doen? Als ja, dan kom je toch weer terecht bij regels en procedures die ze die mogelijkheid geven.
Naast luisteren moet een ambtenaar idealiter ook de vrijheid hebben om daadwerkelijk te helpen inderdaad.
Stel er komt een alleenstaande moeder bij de gemeente die hulp nodig heeft om bijvoorbeeld kinderopvang te betalen zodat ze een nieuwe baan kan beginnen. Als ze eenmaal werkt heeft ze de hulp niet nodig, maar voor de eerste maand komt ze niet rond.
Als dit volgens de regels niet de route is zal een ambtenaar eigenlijk nee “moeten” zeggen. Maar je wilt dan graag dat een ambtenaar (een mens met gevoelens en empathisch vermogen) kan en mag inschatten dat iedereen gebaat is als deze vrouw een klein beetje hulp krijgt buiten de regels om.
Ik geloof dat gemeenten wel zo’n soort “grijs gebied” potje hebben, maar als dat al zo is zal het niet om veel gaan.
Ja precies, en je wil dat dit het geval is voor alle overheidsprocessen, en dan wordt het opeens een stuk lastiger.
Daarnaast komt ook nog dat je ook weer niet wil dat een random gemeente-ambtenaar zijn vriendjes wel wat extra’s geeft en anderen niet, of erger nog, dat ie tegenprestaties gaat vragen voor het gebruiken van zijn grijs-gebied-potje.
Oh zeker, we moeten die corruptie tegengaan. Wel denk ik dat teveel mensen zich zorgen maken om de bijstandsmoeder (die er achteraf geen blijkt te zijn) per ongeluk teveel te betalen, terwijl achter hun ruggen om er miljardairs geld wegsluizen en belasting ontduiken. Daar valt veel meer in te behalen voor de algemene burger. Nederland is en zal een egalitair land moeten blijven.
OK, dus stel, je stelt een ambtenaar aan wiens taak het expliciet is om te luisteren. Is dat dan écht voldoende, of zou diegene ook daadwerkelijk wat voor mensen moeten kunnen doen? Als ja, dan kom je toch weer terecht bij regels en procedures die ze die mogelijkheid geven.
Je kunt het ook van een andere kant bekijken, ik heb de indruk dat steeds meer politici voornamelijk op X (voorheen Twitter) actief zijn met lezen en schrijven. Met andere woorden, steeds verder af van de burgers en alleen maar communiceren met een select aantal mensen (zoals volgers) die X gebruiken… Dit onderwerp doet me ook denken aan de SP waarvan ik jaren terug het idee kreeg dat zij zo’n beetje als enige van de bekendere partijen de straat op gingen en contact in de buurten onderhielden, maar ik weet niet of dat nog steeds zo is met de SP. Wat betreft dat volgens de ombudsmensen politici zich hoofdzakelijk op problemen richten en daar weer nieuwe regels en wetten willen : Recentelijk zijn daar diverse voorbeelden van (Neem bijvoorbeeld het voorstel tot verbod op “From the river to the sea…”). En dat is hoe ik zelf de overheid in Den Haag ervaar. Men zit hoog op het paard en wil men dingen doen maar het is vooral reactie op actie. Er gebeurt iets en men reageert. Met wat uitzonderingen, zoals het Groningen gas schandaal wat vele jaren lang door Rutte & Co is “weggelachen”. Daar kun je stellen dat er in feite zeer lang relatief niks gebeurde richting de burger.
Hmm ja, ik denk dat ik het met je eens ben dat politici waarschijnlijk geen fantastisch beeld hebben van wat er speelt bij “de gewone mens”. Zeker in hoeverre hun beeld wordt bepaald door X klopt het voor geen meter. Maar: ik weet niet of dat een oplosbaar probleem is.
Volgens mij zijn er nml ook een heleboel politici die emails krijgen van mensen die tegen bepaalde problemen aanlopen, en die dan vervolgens oppakken. En inderdaad ook politici die de straat op gaan om met mensen te praten. Maar in al die gevallen praten ze met enkele tientallen, wellicht honderden mensen - dan mis je nog steeds wat er leeft bij 18 miljoen - enkele honderden mensen.
Dus zelfs áls politici nu al echt veel luisteren naar burgers (en zeker voor de ~130 minder bekende Tweede Kamerleden denk ik dat dat zeker zo zou kunnen zijn zonder dat we dat weten), dan zou dat er niet anders uitzien dan het nu doet, lijkt me.
Volgens mij zijn er nml ook een heleboel politici die emails krijgen van mensen die tegen bepaalde problemen aanlopen, en die dan vervolgens oppakken. En inderdaad ook politici die de straat op gaan om met mensen te praten. Maar in al die gevallen praten ze met enkele tientallen, wellicht honderden mensen - dan mis je nog steeds wat er leeft bij 18 miljoen - enkele honderden mensen.
Ja, kan ik me voorstellen.
Het kan ook anders, als ik op Internet lees over misstanden die mensen aan de kaak willen stellen dan
is het in de Verenigde Staten en ik meen ook Verenigd Koninkrijk : Bel je senator of afgevaardigde of iets dergelijks.
Dat is toch een hele andere cultuur in vergelijking met Nederland. Hier lijkt de afstand tussen politiek Den Haag en de rest van de inwoners groter. Ingezonden brieven in kranten of pagina grote advertenties. Vooral die brieven in kranten dat gebeurt wel maar dat is toch soms communiceren met een omweg, als de boodschap al aankomt.
Maar zijn al die oproepen om je senator te bellen niet ook met het idee dat ze heel vaak dezelfde melding krijgen? Voor zover ik begrijp zijn dat ook gewoon random callcentermedewerkers die een turfje zetten bij je specifieke zorg, en de senator krijgt dan een overzicht van wat het meeste leeft.
Volgens mij wordt in Nederland regelmatig iets vergelijkbaars bereikt, bijvoorbeeld via petities.
Ik vraag me wel af in hoeverre dit makkelijker gezegd is dan gedaan. (Hetzelfde heb ik als men roepte om bijv. een langetermijnvisie.)
OK, dus stel, je stelt een ambtenaar aan wiens taak het expliciet is om te luisteren. Is dat dan écht voldoende, of zou diegene ook daadwerkelijk wat voor mensen moeten kunnen doen? Als ja, dan kom je toch weer terecht bij regels en procedures die ze die mogelijkheid geven.
Naast luisteren moet een ambtenaar idealiter ook de vrijheid hebben om daadwerkelijk te helpen inderdaad.
Stel er komt een alleenstaande moeder bij de gemeente die hulp nodig heeft om bijvoorbeeld kinderopvang te betalen zodat ze een nieuwe baan kan beginnen. Als ze eenmaal werkt heeft ze de hulp niet nodig, maar voor de eerste maand komt ze niet rond.
Als dit volgens de regels niet de route is zal een ambtenaar eigenlijk nee “moeten” zeggen. Maar je wilt dan graag dat een ambtenaar (een mens met gevoelens en empathisch vermogen) kan en mag inschatten dat iedereen gebaat is als deze vrouw een klein beetje hulp krijgt buiten de regels om.
Ik geloof dat gemeenten wel zo’n soort “grijs gebied” potje hebben, maar als dat al zo is zal het niet om veel gaan.
Ja precies, en je wil dat dit het geval is voor alle overheidsprocessen, en dan wordt het opeens een stuk lastiger.
Daarnaast komt ook nog dat je ook weer niet wil dat een random gemeente-ambtenaar zijn vriendjes wel wat extra’s geeft en anderen niet, of erger nog, dat ie tegenprestaties gaat vragen voor het gebruiken van zijn grijs-gebied-potje.
Oh zeker, we moeten die corruptie tegengaan. Wel denk ik dat teveel mensen zich zorgen maken om de bijstandsmoeder (die er achteraf geen blijkt te zijn) per ongeluk teveel te betalen, terwijl achter hun ruggen om er miljardairs geld wegsluizen en belasting ontduiken. Daar valt veel meer in te behalen voor de algemene burger. Nederland is en zal een egalitair land moeten blijven.
Je kunt het ook van een andere kant bekijken, ik heb de indruk dat steeds meer politici voornamelijk op X (voorheen Twitter) actief zijn met lezen en schrijven. Met andere woorden, steeds verder af van de burgers en alleen maar communiceren met een select aantal mensen (zoals volgers) die X gebruiken… Dit onderwerp doet me ook denken aan de SP waarvan ik jaren terug het idee kreeg dat zij zo’n beetje als enige van de bekendere partijen de straat op gingen en contact in de buurten onderhielden, maar ik weet niet of dat nog steeds zo is met de SP. Wat betreft dat volgens de ombudsmensen politici zich hoofdzakelijk op problemen richten en daar weer nieuwe regels en wetten willen : Recentelijk zijn daar diverse voorbeelden van (Neem bijvoorbeeld het voorstel tot verbod op “From the river to the sea…”). En dat is hoe ik zelf de overheid in Den Haag ervaar. Men zit hoog op het paard en wil men dingen doen maar het is vooral reactie op actie. Er gebeurt iets en men reageert. Met wat uitzonderingen, zoals het Groningen gas schandaal wat vele jaren lang door Rutte & Co is “weggelachen”. Daar kun je stellen dat er in feite zeer lang relatief niks gebeurde richting de burger.
Hmm ja, ik denk dat ik het met je eens ben dat politici waarschijnlijk geen fantastisch beeld hebben van wat er speelt bij “de gewone mens”. Zeker in hoeverre hun beeld wordt bepaald door X klopt het voor geen meter. Maar: ik weet niet of dat een oplosbaar probleem is.
Volgens mij zijn er nml ook een heleboel politici die emails krijgen van mensen die tegen bepaalde problemen aanlopen, en die dan vervolgens oppakken. En inderdaad ook politici die de straat op gaan om met mensen te praten. Maar in al die gevallen praten ze met enkele tientallen, wellicht honderden mensen - dan mis je nog steeds wat er leeft bij 18 miljoen - enkele honderden mensen.
Dus zelfs áls politici nu al echt veel luisteren naar burgers (en zeker voor de ~130 minder bekende Tweede Kamerleden denk ik dat dat zeker zo zou kunnen zijn zonder dat we dat weten), dan zou dat er niet anders uitzien dan het nu doet, lijkt me.
Ja, kan ik me voorstellen.
Het kan ook anders, als ik op Internet lees over misstanden die mensen aan de kaak willen stellen dan is het in de Verenigde Staten en ik meen ook Verenigd Koninkrijk : Bel je senator of afgevaardigde of iets dergelijks. Dat is toch een hele andere cultuur in vergelijking met Nederland. Hier lijkt de afstand tussen politiek Den Haag en de rest van de inwoners groter. Ingezonden brieven in kranten of pagina grote advertenties. Vooral die brieven in kranten dat gebeurt wel maar dat is toch soms communiceren met een omweg, als de boodschap al aankomt.
Maar zijn al die oproepen om je senator te bellen niet ook met het idee dat ze heel vaak dezelfde melding krijgen? Voor zover ik begrijp zijn dat ook gewoon random callcentermedewerkers die een turfje zetten bij je specifieke zorg, en de senator krijgt dan een overzicht van wat het meeste leeft.
Volgens mij wordt in Nederland regelmatig iets vergelijkbaars bereikt, bijvoorbeeld via petities.